How are you feeling?
Door: anettaarends
Blijf op de hoogte en volg Anetta
06 Oktober 2011 | Verenigde Staten, Fremont
Dat is de vraag die me deze week en vorige week heel vaak gesteld is. Door dokters, verpleegsters, klasgenoten, hostfamily enz. Ik mocht inderdaad het weekend nog in het ziekenhuis blijven, maar maandag was het toch echt weer tijd om naar huis te gaan. Wat ik erg jammer vond want ik had het super naar mijn zin. De zondag was een supergezellige dag, mijn favoriete verpleegsters Marlo en Shawna waren er. Even voor de duidelijkheid, zij zijn compleet gestoord, genieten van het leven en het is gewoon een feest op het werk. Shawna had al haar soorten nagellak en een film meegenomen, tegen de regels in had ze me losgekoppeld van het infuus om me vervolgens mee te nemen naar de balie waar ze uitgebreid mijn nagels heeft gelakt. Na de "manicure" hoorden ze dat de helikopter weer terug kwam, nou die moesten we zien! Wij met zijn drieën door de gang heen rennen naar een kamer waar we het perfecte uitzicht hadden op het landingspunt van de helikopter! Echt leuk om te zien. Nadat Shawna & Marlo een paar mensen hadden geroepen die bij de helikopter stonden gingen we weer terug naar mijn kamer. Het was tijd om de film te kijken. En dat was een tegenvaller ;p Het was heel gezellig, maar het was gewoon een slechte film. Ging over een meisje dat allemaal waanbeelden had, het echte was niet meer van de waan te onderscheidebn en dan ook nog 's een heel vreemd einde wat helemaal geen duidelijkheid gaf. Toen deze leuke dag voorbij was zag ik er helemaal tegen op om weer naar huis te gaan. Had in het ziekenhuis namelijk wat eetproblemen. Ze vonden dat ik te weinig at en te veel bezig was met het tellen van calorieën. Maar daar ging het mij helemaal niet om, ik had gewoon helemaal geen honger. En het vervelende hiervan was dat iedereen die mijn kamer binnenkwam begon over het eten... Mijn "vertegenwoordigster" van de VS zei zelfs tegen mij: als je niet gaat eten, dan kan dat betekenen dat je dit programma niet verder kan vervolgen omdat het je gezondheid beïnvloed.. Nou dan heb je zoiets van @#$%^&*(. Mijn hostfamily deed dus precies hetzelfde, ze begonnen steeds weer over eten, namen allemaal dingen mee naar het ziekenhuis die ik juist niet wou. (zoals milkshakes, aardbeienslush en nog meer dingen die zwaar op de maag liggen) Ik heb ze dan ook duidelijk gemaakt dat ze mij niet moeten dwingen om te eten, dat ik eet als ik honger heb en anders niet, wonder boven wonder hebben ze naar mij geluisterd. Het gaat een stuk beter tot nu toe. Wat ook iets super leuks was, was dat mijn hostfamily de zaterdag binnenkwam met een pakketje, en dat was van…. De familie Kappe! Echt zo ontzettend aardig van jullie, Nadat ze weg waren heb ik gelijk de Cosmo girl gepakt en ff heerlijk gelezen!
Op maandag was het dan toch echt weer tijd om naar huis te gaan. De dokter had gezegd “je kunt dinsdag nog thuis blijven maar woensdag ga je weer naar school” dat was wel het laatste waar ik op dat moment aan moest denken. Maar goed dokters wil is wet in Amerika ;) Dinsdags moest ik weer terug komen voor mijn dagelijkse antibiotica via het infuus. Eerst ging ze het doorspoelen, dat ging allemaal prima, daarna sloot ze de antibiotica aan, maar de vloeistof wou er niet meer in. In 2 minuten was het dicht gaan zitten. En wat betekent dat? Jep het infuus opnieuw inbrengen. En het ging geweldig! Niet dus, ze heeft me 3 x geprikt zonder resultaat, nouja het deed wel heel zeer, maar verder niet. Toen besloot ze er iemand anders bij te halen, die prikte één keer en het was meteen goed. Was helaas wel op een vervelende plek, namelijk in mijn elle boog holte, dus elke keer als ik mijn arm boog, dan voelde ik dat ding. Dat wende natuurlijk ook wel weer na een paar dagen maar toch ;p. Woensdag moest ik dus weer naar school, gelukkig mocht ik wel beginnen met een paar uurtjes per dag, dat was een hele opluchting voor mij. De dag verliep op zich wel goed ben alleen in de ochtend naar school geweest, maar dat was ook meer dan genoeg, was compleet uitgeteld na die paar uurtjes. Mijn klasgenoten waren superaardig en geïnteresseerd. Kreeg zelfs een paar knuffels toen ze me weer voor het eerst zagen, aaaahh =) Heb ik toch iets goeds gedaan, ghehe! De rest van de dagen verliep eigenlijk hetzelfde, alleen vrijdag gebeurde er nog iets leuks wat ik met jullie wil delen.
Ten eerste het minder leuke deel van de vrijdag, namelijk……. De senior picture! Nou als ik ergens een hekel aan heb dan zijn het schoolfoto’s, ik heb het geweldige talent om er altijd op een manier op te staan waar ik zelf niet zo trots op ben. Maar goed had zelf het idee dat ik me best leuk aangekleed had. Zwart wit streepjes shirt met een beige vestje erover heen, wat zegt de fotograaf? Oh doe dat vestje maar uit. Ik doe het uit. Zij: Ohja das al veel beter! Jep fijn om te horen! Na een halve dag school was het weer tijd om naar huis te gaan, en toen begon ik wat zenuwachtig te worden. Waarom? Ja om een stomme reden. Mijn dokter had namelijk gevraagd of ik bij hem en zijn familie wou komen eten en met hun naar de football game zou willen. Natuurlijk heb ik ja gezegd. De perfecte manier om een beetje onder de mensen te komen =) Uiteindelijk waren die zenuwen nergens voor nodig. Zodra ik binnenkwam voelde ik me eigenlijk op mijn gemak, zijn dochtertje vloog me gelijk om de hals en zijn zoontje trok me gelijk mee naar de speelkamer om spelletjes te doen. Hartstikke leuk. Toen kwam zijn andere dochter binnen met de vraag: “Do you know what appelmoes means? Haha daar moest ik wel even om lachen. Zij hadden vorig jaar namelijk ook een Nederlandse jongen in huis. Nadat we een stuk of 5 puzzels en spelletjes hadden gedaan was het tijd om aan te schuiven voor het diner. Susan had lekkere wraps gemaakt met kip, sla, tomaat, kaas, saus en eigenlijk alles wat je maar wou. Hartstikke lekker. (Dr. Edgar had al opgeschept over hoe goed zijn vrouw kon koken ;) Na het eten was het tijd om naar de football game te gaan en ik was niet echt gekleed op de kou. Had nog een vest uit de kast getrokken en mijn zomerjas maar dat was dan ook alles. Dr. Edgar zei tegen mij: Wil je er leuk uitzien of wil je het warm hebben? Ik: als het kan beide =) Hij het huis door om te kijken of hij nog wat had dat ik aan zou kunnen trekken. Na 5 minuten kwam hij terug met een lichtblauwe bodywarmer die mijn outfit geen goeds zou doen. Dus snugger als ik ben sloeg ik de bodywarmer af, en dat heb ik geweten! WAT WAS HET KOUUUUUD!!! We zaten op een dekentje en we hadden een deken over ons heen, maar het was gewoon niet te doen, het regende en het was zulk vies weer. Al met al was het een superleuke ervaring, alleen al om te zien hoe leuk ze zo’n game maken, in de pauze komen de bands van de twee teams het veld op en spelen verschillende liedjes en dansen ook nog een beetje, en dat met een instrument in de handen. Echt machtig om te zien! Na een tijdje zag ik dat ook Dr. Edgar met zijn handjes begon te wrijven, dus ik bied hem ook een stukje van de deken aan, aardig toch? En wat krijg je als antwoord? Oh nee hoor ik heb een heerlijke warme bodywarmer ;) Nadat de wedstrijd was afgelopen waren we snel naar de auto gelopen met zijn drieën (Christie, Luke en ik) Eenmaal daar aan gekomen zegt Luke, ja sorry jongens maar mijn vader heeft de sleutels. Stonden we daar nog 5 minuten te koukleumen. Maar het was het allemaal waard, ik heb een superleuke avond gehad!
De zondag gingen we na mijn dagelijkse ziekenhuis bezoekje naar een evenement toe waar ze de civil war na speelden. Ja als ik geweten had dat we dat gingen doen dan had ik meer kleren meegenomen. Maar helaas dat was niet zo, dus nog een dagje koukleumen! Joepie. We gingen er met zijn vieren heen, maar Lynda moest weer terug omdat ze geen honden toelieten. Dus wij verder met zijn drieën, Bill bleef al gauw hangen bij wat bekenden en toen bleven alleen Christie en ik nog over. Ze had in ieder geval 2 kraampjes waar ze heen wou, bij de ene wou ze popcorn halen en bij de andere een soort drinken waar ze dol op was. Nadat we dat gedaan hadden gingen we naar het museum met Bill om het educatieve gedeelte ook nog een beetje bij te spijkeren. Hier na hebben we nog een minuut of 20 rond gelopen en wat dingen bekeken, zoals de tentjes waar ze in sliepen, kampvuren, wapens enz. (gewoon alle dingen uit de oorlog) Daarna begon “het gevecht” ze schoten met kanonnen, halelujaa wat een kabaal! En gingen elkaar beschieten met geweren (niet echt natuurlijk) Maar het was wel heel leuk om te zien!
Maandag en dinsdag ben ik ook weer halve dagen naar school geweest, maar dit keer in de middag. En dat heb ik geweten. Wat een huiswerk. Denk dat ik met wiskunde wel 60 opdrachten achterloop. Dus de school zit me nu ook op de nek. Gelukkig houden ze wel rekening met de situatie en geven ze me de tijd die ik nodig ben. De geschiedenis lerares heeft me de toets die ik gemist heb zelfs mee naar huis gegeven. Hoe aardig is dat?!! Dinsdag middag moest ik dus weer naar het ziekenhuis, nou de verpleegsters waren helemaal gek (Shawna & Marlo) Ik deed de deur open en Shawna sprong ineens de hoek om. Ze zetten kerstmuziek aan en begonnen te dansen. Zo grappig! Toen was het ff tijd voor de serieuze dingen zoals het infuus. Maar daarna begon het alweer: Do you want a ride in the wagon? Ik zei ja best, geen idee wat the wagon was, maar daar kwam ik snel genoeg achter, daar kwam Shawna aan met een klein rood wagentje waar je met z’n tweeën in kan zitten (2 kinderen) Ik zei ja ik wil best in de wagen naar beneden maar dan moet jij er ook bij in gaan zitten. Dus zij gaat in die wagen zitten en Marlo begint aan die wagen te sjorren, dat ding dat wipte heen en weer, we lagen helemaal dubbel met zijn drieën. Het is vast niet zo grappig om het te lezen als dat het in het echt was maar goed ;)
Vandaag, woensdag, was het de laatste dag van mijn antibiotica! Eerst weer een halve dag naar school en toen direct door naar het ziekenhuis. Ze hadden allemaal plannen om er een feestje van te maken dat het mijn laatste dag was, maar helaas de baas zat vandaag op onze verdieping. Dus dat “feest” ging niet door. Gelukkig ging de baas na 40 minuten eindelijk weg, en kwamen Shawna en Marlo gezellig bij mij op de kamer zitten. Lekker muziek luisteren, de ontzettende grappige verhalen van Shawna aanhoren en foto’s maken. (die eigenlijk allemaal mislukt zijn) maar dat mag de pret niet drukken. Ik heb gewoon een geweldig leuke tijd gehad met die meiden in het ziekenhuis. Ik was shawna’s lucky charm, want elke keer als ik kwam had zij een leuke dag!
De Amerikanen zijn ook ontzettend complimenteus. Elke keer dat ik in het ziekenhuis kwam kreeg ik wel een compliment. You have to be a model, When you’re on the cover of cosmogirl then I think I treated her! You’re a supermodel, Oh there’s our princess! En nog veel meer van zulke dingen, dus mensen als jullie een beetje zelfvertrouwen nodig zijn ga naar Amerika!!!!
Nou ik denk dat jullie voorlopig wel genoeg te lezen hebben, oh ja nog één ding dan. De mensen die mijn verhalen lezen, zouden die alsjeblieft een reactie achter willen laten? Er zijn al veel lieve mensen die het wel doen en daar ben ik super blij mee, maar via mijn bronnen heb ik vernomen dat er ook nog een aantal zijn die het nog niet aandurven.. Jongens ga er voor en plaats die reactie! :D
meer foto's
https://picasaweb.google.com/102734844661850667803/FootballGameHospital?authkey=Gv1sRgCIK_nNrUmK72kQE#5660199127252438866
Liefs mij!
Op maandag was het dan toch echt weer tijd om naar huis te gaan. De dokter had gezegd “je kunt dinsdag nog thuis blijven maar woensdag ga je weer naar school” dat was wel het laatste waar ik op dat moment aan moest denken. Maar goed dokters wil is wet in Amerika ;) Dinsdags moest ik weer terug komen voor mijn dagelijkse antibiotica via het infuus. Eerst ging ze het doorspoelen, dat ging allemaal prima, daarna sloot ze de antibiotica aan, maar de vloeistof wou er niet meer in. In 2 minuten was het dicht gaan zitten. En wat betekent dat? Jep het infuus opnieuw inbrengen. En het ging geweldig! Niet dus, ze heeft me 3 x geprikt zonder resultaat, nouja het deed wel heel zeer, maar verder niet. Toen besloot ze er iemand anders bij te halen, die prikte één keer en het was meteen goed. Was helaas wel op een vervelende plek, namelijk in mijn elle boog holte, dus elke keer als ik mijn arm boog, dan voelde ik dat ding. Dat wende natuurlijk ook wel weer na een paar dagen maar toch ;p. Woensdag moest ik dus weer naar school, gelukkig mocht ik wel beginnen met een paar uurtjes per dag, dat was een hele opluchting voor mij. De dag verliep op zich wel goed ben alleen in de ochtend naar school geweest, maar dat was ook meer dan genoeg, was compleet uitgeteld na die paar uurtjes. Mijn klasgenoten waren superaardig en geïnteresseerd. Kreeg zelfs een paar knuffels toen ze me weer voor het eerst zagen, aaaahh =) Heb ik toch iets goeds gedaan, ghehe! De rest van de dagen verliep eigenlijk hetzelfde, alleen vrijdag gebeurde er nog iets leuks wat ik met jullie wil delen.
Ten eerste het minder leuke deel van de vrijdag, namelijk……. De senior picture! Nou als ik ergens een hekel aan heb dan zijn het schoolfoto’s, ik heb het geweldige talent om er altijd op een manier op te staan waar ik zelf niet zo trots op ben. Maar goed had zelf het idee dat ik me best leuk aangekleed had. Zwart wit streepjes shirt met een beige vestje erover heen, wat zegt de fotograaf? Oh doe dat vestje maar uit. Ik doe het uit. Zij: Ohja das al veel beter! Jep fijn om te horen! Na een halve dag school was het weer tijd om naar huis te gaan, en toen begon ik wat zenuwachtig te worden. Waarom? Ja om een stomme reden. Mijn dokter had namelijk gevraagd of ik bij hem en zijn familie wou komen eten en met hun naar de football game zou willen. Natuurlijk heb ik ja gezegd. De perfecte manier om een beetje onder de mensen te komen =) Uiteindelijk waren die zenuwen nergens voor nodig. Zodra ik binnenkwam voelde ik me eigenlijk op mijn gemak, zijn dochtertje vloog me gelijk om de hals en zijn zoontje trok me gelijk mee naar de speelkamer om spelletjes te doen. Hartstikke leuk. Toen kwam zijn andere dochter binnen met de vraag: “Do you know what appelmoes means? Haha daar moest ik wel even om lachen. Zij hadden vorig jaar namelijk ook een Nederlandse jongen in huis. Nadat we een stuk of 5 puzzels en spelletjes hadden gedaan was het tijd om aan te schuiven voor het diner. Susan had lekkere wraps gemaakt met kip, sla, tomaat, kaas, saus en eigenlijk alles wat je maar wou. Hartstikke lekker. (Dr. Edgar had al opgeschept over hoe goed zijn vrouw kon koken ;) Na het eten was het tijd om naar de football game te gaan en ik was niet echt gekleed op de kou. Had nog een vest uit de kast getrokken en mijn zomerjas maar dat was dan ook alles. Dr. Edgar zei tegen mij: Wil je er leuk uitzien of wil je het warm hebben? Ik: als het kan beide =) Hij het huis door om te kijken of hij nog wat had dat ik aan zou kunnen trekken. Na 5 minuten kwam hij terug met een lichtblauwe bodywarmer die mijn outfit geen goeds zou doen. Dus snugger als ik ben sloeg ik de bodywarmer af, en dat heb ik geweten! WAT WAS HET KOUUUUUD!!! We zaten op een dekentje en we hadden een deken over ons heen, maar het was gewoon niet te doen, het regende en het was zulk vies weer. Al met al was het een superleuke ervaring, alleen al om te zien hoe leuk ze zo’n game maken, in de pauze komen de bands van de twee teams het veld op en spelen verschillende liedjes en dansen ook nog een beetje, en dat met een instrument in de handen. Echt machtig om te zien! Na een tijdje zag ik dat ook Dr. Edgar met zijn handjes begon te wrijven, dus ik bied hem ook een stukje van de deken aan, aardig toch? En wat krijg je als antwoord? Oh nee hoor ik heb een heerlijke warme bodywarmer ;) Nadat de wedstrijd was afgelopen waren we snel naar de auto gelopen met zijn drieën (Christie, Luke en ik) Eenmaal daar aan gekomen zegt Luke, ja sorry jongens maar mijn vader heeft de sleutels. Stonden we daar nog 5 minuten te koukleumen. Maar het was het allemaal waard, ik heb een superleuke avond gehad!
De zondag gingen we na mijn dagelijkse ziekenhuis bezoekje naar een evenement toe waar ze de civil war na speelden. Ja als ik geweten had dat we dat gingen doen dan had ik meer kleren meegenomen. Maar helaas dat was niet zo, dus nog een dagje koukleumen! Joepie. We gingen er met zijn vieren heen, maar Lynda moest weer terug omdat ze geen honden toelieten. Dus wij verder met zijn drieën, Bill bleef al gauw hangen bij wat bekenden en toen bleven alleen Christie en ik nog over. Ze had in ieder geval 2 kraampjes waar ze heen wou, bij de ene wou ze popcorn halen en bij de andere een soort drinken waar ze dol op was. Nadat we dat gedaan hadden gingen we naar het museum met Bill om het educatieve gedeelte ook nog een beetje bij te spijkeren. Hier na hebben we nog een minuut of 20 rond gelopen en wat dingen bekeken, zoals de tentjes waar ze in sliepen, kampvuren, wapens enz. (gewoon alle dingen uit de oorlog) Daarna begon “het gevecht” ze schoten met kanonnen, halelujaa wat een kabaal! En gingen elkaar beschieten met geweren (niet echt natuurlijk) Maar het was wel heel leuk om te zien!
Maandag en dinsdag ben ik ook weer halve dagen naar school geweest, maar dit keer in de middag. En dat heb ik geweten. Wat een huiswerk. Denk dat ik met wiskunde wel 60 opdrachten achterloop. Dus de school zit me nu ook op de nek. Gelukkig houden ze wel rekening met de situatie en geven ze me de tijd die ik nodig ben. De geschiedenis lerares heeft me de toets die ik gemist heb zelfs mee naar huis gegeven. Hoe aardig is dat?!! Dinsdag middag moest ik dus weer naar het ziekenhuis, nou de verpleegsters waren helemaal gek (Shawna & Marlo) Ik deed de deur open en Shawna sprong ineens de hoek om. Ze zetten kerstmuziek aan en begonnen te dansen. Zo grappig! Toen was het ff tijd voor de serieuze dingen zoals het infuus. Maar daarna begon het alweer: Do you want a ride in the wagon? Ik zei ja best, geen idee wat the wagon was, maar daar kwam ik snel genoeg achter, daar kwam Shawna aan met een klein rood wagentje waar je met z’n tweeën in kan zitten (2 kinderen) Ik zei ja ik wil best in de wagen naar beneden maar dan moet jij er ook bij in gaan zitten. Dus zij gaat in die wagen zitten en Marlo begint aan die wagen te sjorren, dat ding dat wipte heen en weer, we lagen helemaal dubbel met zijn drieën. Het is vast niet zo grappig om het te lezen als dat het in het echt was maar goed ;)
Vandaag, woensdag, was het de laatste dag van mijn antibiotica! Eerst weer een halve dag naar school en toen direct door naar het ziekenhuis. Ze hadden allemaal plannen om er een feestje van te maken dat het mijn laatste dag was, maar helaas de baas zat vandaag op onze verdieping. Dus dat “feest” ging niet door. Gelukkig ging de baas na 40 minuten eindelijk weg, en kwamen Shawna en Marlo gezellig bij mij op de kamer zitten. Lekker muziek luisteren, de ontzettende grappige verhalen van Shawna aanhoren en foto’s maken. (die eigenlijk allemaal mislukt zijn) maar dat mag de pret niet drukken. Ik heb gewoon een geweldig leuke tijd gehad met die meiden in het ziekenhuis. Ik was shawna’s lucky charm, want elke keer als ik kwam had zij een leuke dag!
De Amerikanen zijn ook ontzettend complimenteus. Elke keer dat ik in het ziekenhuis kwam kreeg ik wel een compliment. You have to be a model, When you’re on the cover of cosmogirl then I think I treated her! You’re a supermodel, Oh there’s our princess! En nog veel meer van zulke dingen, dus mensen als jullie een beetje zelfvertrouwen nodig zijn ga naar Amerika!!!!
Nou ik denk dat jullie voorlopig wel genoeg te lezen hebben, oh ja nog één ding dan. De mensen die mijn verhalen lezen, zouden die alsjeblieft een reactie achter willen laten? Er zijn al veel lieve mensen die het wel doen en daar ben ik super blij mee, maar via mijn bronnen heb ik vernomen dat er ook nog een aantal zijn die het nog niet aandurven.. Jongens ga er voor en plaats die reactie! :D
meer foto's
https://picasaweb.google.com/102734844661850667803/FootballGameHospital?authkey=Gv1sRgCIK_nNrUmK72kQE#5660199127252438866
Liefs mij!
-
06 Oktober 2011 - 06:13
Mam:
Hee meisie, nadat ik RJ en Femke heb uitgezwaaid, de paarden heb gevoerd ben ik meteen voor "How are you feeling?" gaan zitten. Kreas dien hjer, ben blij te lezen dat het nu eindelijk de goeie kant op gaat. Het kan nu alleen maar beter en beter gaan. Dikke tut!!! -
06 Oktober 2011 - 07:08
Jannes En Elma:
Hallo Anetta,
Tjonge, wat een vehaal zeg. We zijn erg blij te horen dat het nu weer wat beter met je gaat, en de school.........
Dat komt vast goed hoor, je doet je best en meer kun je niet doen toch?
Als je je straks weer helemaal goed voelt, kun je het vast weer inhalen.
Wij zijn er van overtuigd!
En ook leuk om te lezen dat je de tijdschriften leuk vond, voor herhaling vatbaar dus.
Meid, houd je haaks, en heel veel succes met alles!
groetjes van Jannes en Elma. -
06 Oktober 2011 - 07:54
Lidia:
Hey Anetta.
Elke keer als ik ff op hyves zit, klik ik RJ aan om via zijn www op jouw site te komen. ( Ik weet anders niet hoe ik er komen moet, en ik ben niet eens blond!) Hahahahahahaha
Dus RJ, als je dit leest,...... je www moet je NIET veranderen, anders kan ik de verhalen van je zus niet meer lezen! ;)
Jeetje meid wat een verhaal heb je er weer opgezet, en dan ook nog van die kleine lettertjes, moest er bijna een bril bij op.
Gelukkig dat het nu de goeie kant met je op gaat, en dat je het zo gezellig hebt gehad met de meiden in het ziekenhuis, dat maakte het er liggen natuurlijk iets draagzamer.
Aan de foto's te zien zijn het wel van die feestbeesten.
En wat een lieve foto van jouw met die knuffel. ( die zat toch in je koffer?)
Zo'n lang verhaal als jij erop gezet hebt doe ik je niet na, of doe je het in etappes?!
Nou meid, succes met je achterstallige werk op school, en we zijn weer heel benieuwd naar je volgende verhaal!
groetjes uit een herfstachtig Pesse.
-
06 Oktober 2011 - 08:29
Jorn:
Hoooi Anetta,
Fijn dat je het toch wel naar je zin hebt gehad in het ziekenhuis, en dat je je al iets beter voelt in Amerika:D Veel succes met alles.
X Jorn -
06 Oktober 2011 - 12:54
Kees En Marion:
Hey Anetta,
Wat goed zeg, dat het beter met je gaat. Wat een leuke verhalen. Pas goed op jezelf hoor! Een dikke knuffel uit Pesse.
Kees en Marion. -
07 Oktober 2011 - 13:14
Henk En Gea:
Hoi Anetta,
Ik had al een paar keer gekeken of je nog niet weer iets geschreven had en eindelijk vandaag kreeg ik jouw reisverslag. Wat heb je er weer een mooi verhaal van gemaakt. De teneur van jouw belevingen wordt wel steeds positiever. Ondanks het gedoe in het ziekenhuis etc. heb ik het gevoel dat je wat meer plezier krijgt en het beter naar je zin hebt. Hartstikke goed. Het is maar 1 keer in je leven dat je deze kans krijgt, dus maak er wat van, ondanks dat je af en toe tegenslag hebt. Je moet maar denken dat je overal weer van leert en dat je op deze manier natuurlijk een hele zelfstandige meid wordt die zich niet door het eerste het beste laat kisten.
Ik las dat het bij jullie mooi weer is. Nou hier is het kloteweer. Het regent bijna de hele dag en het is koud. Ik moet vanmiddag nog naar de kapper voor een kleurtje en een knipbeurt. Zaterdagavond komen jouw ouders en Femke bij ons op bezoek. Gaan we lekker eten en bijkletsen. Je hebt ook leuke foto's geplaatst. Als ik de reacties mag geloven kun je zo op de cover van cosmogirl. Kunnen wij ook zeggen dat we een 'belangrijk persoon' in onze vriendenkring hebben. Maar eerst maar even helemaal beter worden.
We kijken uit naar jouw volgende bericht.
De hartelijke groeten van Henk en Gea -
07 Oktober 2011 - 16:12
Anita:
Heejj,
Goed om te lezen dat het weer beter gaat met jou,, en dat je het gezellig hebt daar. Veel succes en plezier daar nog, ik zie je volgende verslag wel weer verschijnen..
Liefs Anita -
08 Oktober 2011 - 14:02
Gea En Henk:
Hoi Anetta,
We hebben er even over nagedacht maar wilden je toch het volgende laten weten: Als we naar jouw foto's kijken (onopgemaakt en ziek) en we kennen jou natuurlijk ook uit jouw thuissituatie, het volgende":
Je hebt, zonder gekheid, zonder meer de looks om een modellencarriere te starten. Zelfs onopgemaakt ben je een hele mooie meid. Laat staan als er een visagist met je aan de slag gaat. Lijkt het je niet wat om een portfolio te laten maken en dit bij modellenbureaus neer te leggen. Wie weet wat het je brengt. Zeker in Amerika. Het is maar een suggestie. Denk er maar eens over na. Toen ik 14 was (geloof het of niet) werd me ook geadviseerd me bij een modellenbureau in te schrijven. Ik heb dat toen niet gedaan. Wellicht heb ik een kans laten liggen. Maar als jij deze wel kunt krijgen, grijp het dan met beide handen aan. Denk er maar eens over na.
Liefs,
Gea -
09 Oktober 2011 - 16:52
Remmelt:
Iets in mij verteld me dat die laatste regels nog wel een betrekking op mij zouden kunnen hebben, dus ja, zal toch maar is even tijd maken in mijn drukke agenda om een berichtje te schrijven.
Zou het natuurlijk net zo lang kunnen maken als jouw verhaal, maar dan zou het vol onzin komen te staan en daar heb je ook geen belang bij en geen tijd voor, want je bent denk ik net zo ijverig als vorig jaar bezig om alles voor school in te halen en er nog steeds vanuit gaan dat je wel dat Amerikaanse diploma gaat halen.
Verder is het hier heerlijk weertje, zonnetje schijnt, lekker 24 graden, en lekker buiten gezeten met Teade en Nancy #not. Maar het weer mag de pret ook weer niet drukken, iedereen heeft het er over, maar ach, ik heb tegenwoordig een auto en heb niet zoveel meer te maken met het weer, ik vind het allemaal wel best.
Behalve gister, weer eens een heerlijke korfbalwedstrijd en natuurlijk was het hier lekker herfstweer... nja was het maar herfstweer, het begon zelfs kneitertje hard te hagelen onder de wedstrijd, heerlijk gevoelig op vingers, overigens hebben we wel met 6-9 gewonnen en is het 1e van Niek nu wel mooi koploper van de competitie.
Maar ik had beloofd om niet teveel onzin te typen en je lekker met je school en andere activiteiten bezig te laten gaan.
Geen ondeugende dingen daar doen en van de drank afblijven hé! ( Je snapt vast wat ik bedoel. )
Take care of yourself,
Remmelt x -
11 Oktober 2011 - 09:52
Sijbrig:
Ha Anetta,
Wat kan jij toch leuk schrijven. Als ik je verhalen lees, zie ik het allemaal al helemaal voor me.
Fijn dat het zo veel beter gaat. En vanaf nu kan het toch ook alleen maar beter?! Geniet van alles en blijf lekker doorschrijven ;)
Groetjes, Sijbrig -
12 Oktober 2011 - 21:08
Rene:
heey aneta
nog even een hele late reaktie van mij
goed te horen dat het weer beter gaat
wat heb je er weer een mooi verhaal van gemaakt sta er elkekeer weer van te kijken dat je het weer voormekaar krijgt om zo verhaal te schrijven maar het is nooit saai
het ziekenhuis is nuhopelijk voorbij en hopen dat je nu alleen nog leuke dingen gaat beleven
groetjes rene -
14 Oktober 2011 - 18:28
Femke:
Hé Anetta wat jammer dat je zo ziek bent, En sorry voor mijn late reactie.. Ik mis je echt heel erg... En ik vind het vreselijk dat het zo moet gaan Ik ga nu even een stukje voor je typen okal zal ik nooit jou lap tekst overtreffen (maar het is te proberen)
Maar ik heb nog wel leuke dingen te zeggen de biologie mevrouw *blond haar naam vergeten* vraagt elke week weer ''hoe is het met je zus''? Lief he?! Ze is helemaal geïnteresseerd in jou haha... Zelfs de muziek leraar, duits lerares, en van derberg (ofzo) wist het nog :P Ze herkende mij bijna allemaal via jou uiterlijk ''Ben jij niet de zus van Anetta?''... haha best geinig om dat telkens te horen Volgende week heb ik ook softbal toernooi voor school... helemaal geen zin in want ik heb het ikkanabsoluutnietgymen geen ge-erft :c
dat is wel balen..
Nouja ik mis je nogsteeds supererg en ik hoop dat we snel naar jou toe kunnen :) Ik hou van je <3 Kus van Ekkie c: -
17 Oktober 2011 - 12:33
Renée :
Heee,
Wat mooi om te horen dat het weer beter gaat met je! heb al je verhalen gelezen en dacht laat ik nu maar gaan reageren:P
Je schrijft echt leuke verhalen, en volgens mij vermaak je je daar ook wel ofniet?;p
veel plezier nog;)
groetjes Renée -
18 Oktober 2011 - 03:19
Jorn Waninge:
Heee Anetta,
goed om te horen dat je alweer uit het ziekhuis bent.. misschien kan je dan eindelijk gaan genieten, net als mij! Groeten uit Hattiesburg, mississippi -
18 Oktober 2011 - 05:43
Doortje:
heey meid
wat goed om te lezen dat het weer wat beter met je gaat. het gaat vast goed komen. hoe gaat het met het cheerleaders schap?? al druk aan het oefenen? en met die wiskunde opdrachten gaat het vast goed komen een paar over slaan is vast ook niet erg hihihi
xxxx doortje -
20 Oktober 2011 - 13:06
Roelina Waninge:
Hee Anetta, leuk om zo mee te kunnen lezen met wat je doet. Net je moeder aan de phone gehad, want was nieuwsgierig hoe het je met ging. Nou zet hem op dus!! Ook kreeg ik de boodschap mee, wanneer je Anetta haar site bezoekt kijkt zet er dan ook wat op, hahaha. Doe ik graag. Hee het gaat je goed en zet hem op. groetjes Roelina -
20 Oktober 2011 - 16:52
Femke:
Nog maar een ''paar'' nachtjes en dan zie ik je weer :3..... daar heb ik zin in :o
kus Fem -
20 Oktober 2011 - 20:36
Hendrik:
Beste Meid ,week terug heb ik onze prachtige toekomstige labrador in Hank bekeken . De teef leek als 2 druppels water op Tessa . Ik werd er ontroerd van Ineens dacht ik aan een jaar terug waarop jij wel het lef had om mij smorgens in grokum te bellen dat Tessa verongelukt was. Vaak denk ik nog aan dat moment Temeer omdat het valk voor mijn presentie was aan ca 300 melkveehouders Om toch goed van start te kunen heb ik toen alle veehouders mijn passie voor dieren , hond of rund laten merken De reacties waren toen hartverwarmend Over ca 6 weken komt de pub thuis , we zijn nog op zoek naar een leuke naam voor dit teefje , weet jij of iemand in de USA een leuke naam ? Als je dan straks terug bent kunt je als je de hond roep aan de usa denken . Beste meid hou je haaks en ik haar snel wat van je . -
21 Oktober 2011 - 07:37
Fim:
Huh, ik meende dat ik al op dit verslag gereageerd had...
Wauw maar Anetta, jij kunt wel schrijfster worden! Echt leuke verhaaltjes die je schrijft, ga zo doooor. Na regen komt zonneschijn zeggen ze altijd toch, het gaat al steeds beter met jou en ik weet zeker dat je nog een leuk -klein- jaartje zult hebben!
Ik zal je site in de gaten houden voor het volgende verslag!!
Geniet topperrr 'x -
25 Oktober 2011 - 12:38
Femke En Beppe:
Ik heb Beppe smiley's geleerd
;) :) (l) :D
Misschien weet ze ze nog niet uit het hoofd maar oefening baart kunst!
-xxx- Femke
______________
Liefs Beppe -
26 Oktober 2011 - 14:22
HOOOI VAN BEPPE.:
Wat weer een mooi verslag om even te lezen. Mama en Femke zijn gisteren hier geweest.Ze had me smiley s geleerd ben het nu al weer vergeten.gaat me allemaal nog een beetje te snel .Maar ik blijf oefenen. Een knuffel van mij.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
