New York City & Back Home

Na 8 maanden wachten hier dan eindelijk het laatste verslag. Het is nu natuurlijk wel een beetje lastiger om onze laatste dagen New York te beschrijven, maar ik doe mijn best. Na onze lange trip waren we dan eindelijk in New York City aangekomen. Je zou toch denken dat de beginnende bestuurder van een automaat niet dwars door zo’n drukke stad heen zou willen rijden? Dat was in eerste instantie ook niet het plan, maar toch gebeurde het. Fem & ik hadden ons er al op voorbereid dat mams waarschijnlijk in grote paniek die straten zou door rijden, maar ze was wonderbaarlijk rustiger dan ooit. Nadat we heel New York zo’n beetje verkend hadden vanuit de auto, gingen we richting het hotel. Hoe dichter we bij het hotel kwamen, hoe erger het was. Het was gewoon een grote achterbuurt. Toen we bij het hotel aankwamen keken we onze ogen uit… Niet positief bedoelt. Wat op internet zo’n geweldig mooi herenhuis leek, met prachtig groen er omheen, was in werkelijkheid een vervallen gebouw zonder groen, in een achterbuurt naast een begraafplaats. Hier mochten wij onze laatste dagen in New York doorbrengen YES! Onze nieuwe strategie: zoveel mogelijk in de stad zelf zijn & alleen naar het hotel om te slapen. De eerste twee dagen was dit ook een geweldig plan. De eerste dag in New York hebben we een bus tour gedaan zodat we alle hoogte punten zouden zien. Dit was op zich wel hartstikke leuk, maar deze bus tour duurde zoooo ontzettend lang (& aangezien we ook al zo’n prachtige tour in Washington hadden gedaan, hadden we d’r wel een beetje genoeg van)  . Na de tour zijn we op weg gegaan naar de boot, die een rondvaart deed rond New York en het Vrijheidsbeeld. Dat was wel ontzettend indrukwekkend, die enorme gebouwen & dat reusachtige Vrijheidsbeeld. Aan het eind van deze drukke dag zijn we weer met de metro richting het juiste station gegaan & daar werden we opgepikt door onze shuttle. S ’avonds in onze hotel kamer hebben we een heerlijke pizza besteld, zo slecht maar o zo lekker! De volgende dagen begonnen allemaal hetzelfde. Opstaan, douchen & maken dat je naar de eetzaal kwam. Deze ruimte was zo ontzettend klein, dat er niet eens genoeg ruimte was voor alle gasten. & je moest er gewoon op tijd bij zijn, anders was het op. Na het ontbijt stond de shuttle klaar, die ons naar het metro station bracht. In de stad aangekomen, stonden we toch wel even te kijken, ja wat nu? Gewoon als een kip zonder kop door die stad heen lopen natuurlijk zonder dat je ook maar weet in wat voor hotel je in zat of van welk metro station je kwam. Ik halverwege de dag nog vragen: mam weet jij nog waar we heen moeten of waar we zijn? Nee ik heb geen idee dat zien we later wel. De hele dag zijn we winkels in en uitgelopen & hebben we onze ogen uitgekeken. Het New York dat je altijd in films ziet, dat hebben wij niet echt zo ervaren. De mooie plekjes moest je echt weten te vinden. Met puur geluk hebben we s ’avonds het metro station weer gevonden & zijn we weer veilig aangekomen bij ons hotel. De laatste twee dagen hebben we eigenlijk hetzelfde gedaan, alleen waren we dag drie in de verkeerde metro gestapt & zaten we helemaal aan de andere kant van New York, dan is het nog een hele klus hoor om de juiste dag weer terug te vinden ;) ! Op dag vier hebben we in de ochtend al onze spullen bij elkaar gepakt & zijn we voor de laatste keer New York in geweest. Toch een raar idee hoor, na 10 maanden te beseffen dat dit het laatste dagje USA is. Die middag zijn we door de shuttle richting het vliegveld gebracht. Wij dachten slim te zijn door een extra tas mee te nemen zodat we niet over het gewicht heen kwamen. Helaas bij de balie werd ons verteld dat we geen extra tas mee mochten nemen. Daar terplekke de ene tas maar met grof geweld in de koffer gestopt, en wonder boven wonder was de koffer nog steeds niet te zwaar. Bagage afgegeven & toen was het wachten. Paar keer de winkeltjes op het vliegveld door geweest, souvenirs gekocht & spelletjes gespeeld. Na een paar uur werd ons vluchtnummer omgeroepen. Wij mooi rustig aandoen, aangezien het toch altijd heel lang duurt voordat iedereen in het vliegtuig zit. Misschien deden we iets te rustig aan want we waren bijna te laat, haha! Nouja in ieder geval hoefden we niet te wachten. Na 7 uur vliegen kwamen we eindelijk weer in Nederland aan. Dat was heel apart voor mij. Na 10 maanden in een omgeving te zijn geweest waar alleen maar Engels wordt gepraat & dan ineens overschakelen naar 100% Nederlands. Onze bagage weer opgehaald & richting het treinstation. De eerste keer pakten we de goede trein, de tweede keer ook nog, maar de derde keer stuurde de vriendelijke conducteur de verkeerde trein in. Na zo’n laatste dag reizen, heb je daar echt totaal geen zin meer in. Na ons kleine foutje kwamen we dan eindelijk weer aan op station Hoogeveen. Ik stap uit de trein met mijn enorme rode koffer & zie daar Remmelt staan met Suus in zijn armen. Ik bedenk me niet zet die koffer aan de kant & ren richting Rem & Suus. Broertje lacht een beetje onverschillig, terwijl Suus helemaal gek wordt. Na 10 maanden wist ze nog precies wie ik was!  Nadat Suusje weer was gekalmeerd, RJ een dikke knuffel gegeven & mijn koffer weer opgehaald. Met zijn allen weer op naar huis. Thuis aangekomen zie ik dat er een grote plaat op de deur hangt met “welkom thuis” er op. Bedankt buurtjes ;) ! Wat doe je dan als eerste wanneer je weer thuis bent? De hele beestenbende bij langs natuurlijk.. Machtig om ze allemaal weer te zien. Ook ontmoete ik de idiote labrador waar ik al wel dingen over gehoord had maar verder nog niks vanaf wist. Na alle “nieuwe oude” spannende indrukken is het besef er echt. Ik ben weer thuis. Toch best wel moeilijk om dan je plekje weer te vinden. Die avond heeft RJ me nog mee gesleept naar de Wenning om daar het Nederlands elftal aan te moedigen. Het was ontzettend wennen om weer thuis te zijn & de nodige ruzies & meningsverschillen hebben dan ook zeker wel plaats gevonden. Na de zomervakantie heb ik besloten om International Food Business te gaan studeren in Dronten. Daar woon ik nu dus ook op de campus. Er zijn ontzettend veel internationale studenten, dus de voertaal is eigenlijk voor het merendeel Engels. Ik heb het gewoon ontzettend naar mijn zin in Dronten City!  mijn school werkt samen met een school in Canada. Het tweede jaar komt de Canadese helft van onze klas naar Nederland toe & het derde jaar gaan we met zijn allen richting Canada.
Iedereen ontzettend bedankt voor alle geweldige kaartjes, aanmoedigingen, steun & natuurlijk om de tijd te nemen om mijn verslagen te lezen! Dit heeft mij enorm geholpen tijdens mijn exchange year!

Liefs Anetta